Drzewo ozdobne — Paulownia surmiolistna
Paulownia surmiolistna (Paulownia catalpifolia) -zwana Cesarskimi Drzewkiem Szczęścia, jest wolno rosnącym gatunkiem paulowni. Początkowo tempo wzrostu jest dość szybkie, później jednak znacznie spowalnia. W warunkach naturalnych dorasta do ok. 15 m, ale w naszym klimacie do 4-6 m wysokości. Wyglądem przypomina surmię, ponieważ ma duże liście i szeroką, kulistą, dość nisko osadzoną koronę. Liście bardzo duże z sercowatą nasadą, które późno się rozwijają. Kwitnie w maju lawendowo-różowymi kwiatami, zebranymi w ogromne, wiechowate kwiatostany o przyjemnym zapachu. Paulownia posiada ciekawą cechę regeneracji całego drzewa od korzenia. To znaczy że nawet gdyby znacznie przemarzła jest w stanie wytworzyć pień z podstawy która przeżyje. To czyni ją interesującą dla miłośników ciekawych rzadko spotykanych roślin.
Paulownia surmiolistna- uprawa
Może być ona bez większych problemów sadzona w terenach o zróżnicowanych parametrach glebowych i klimatycznych. W naszym klimacie jest odporna na mróz, wytrzymuje spadki temperatur do -20 stopni. Pamiętać jednak trzeba, aby szczególną troską otoczyć młode egzemplarze, ponieważ ich szybko rosnące młode pędy nie zdążą zdrewnieć przed zimą. Pąki kwiatowe paulowni zawiązują się jesienią poprzedniego roku, i to właśnie one mogą najbardziej ucierpieć od silnych mrozów, ale ich niezwykła uroda warta jest troskliwego okrywania paulowni na zimę.
Wymagania glebowe:
- roślina tolerancyjna, ziemia o odczynie od lekko kwaśnego do zasadowego, umiarkowanie wilgotna
Wymagane nasłonecznienie:
- stanowiska słoneczne lub lekko zacienione, osłonięte od zimowych wiatrów
Gdzie sadzić Paulownię surmiolistną?
Cesarskie drzewo szczęścia w starożytnych Chinach było uważane za roślinę szczęścia. Chińczycy uważają, że wytwarza zdrową i pozytywną energię, a posadzenie jej w ogrodzie przynosi szczęście. Wato, więc znaleźć dla paulowni miejsce w ogrodzie na zacisznej rabacie.
