Paulownia

Jak wygląda Paulownia?

Jest to niesamowicie efektowne drzewo, dorastające do 20 m wysokości, o szerokiej, nisko osadzonej koronie z widocznym, prostym, głównym pniem. Posiada duże, ciemnozielone, omszone liście, opadające na zimę. Wytwarza przy tym bardzo dużo masy roślinnej. Od spodniej strony, liście są szare i filcowate. Podczas wietrznej pogody, wiatr odwraca i rusza liśćmi, co sprawia, że całe drzewo wydaje się mienić. Kwitnie bardzo wcześnie, bo już w kwietniu. Podobnie jak większość Magnolii, tworzy pęki kwiatowe jeszcze jesienią. W naszym kraju musi być posadzona w dobrze osłoniętym miejscu, ponieważ pąki narażone są na wiosenne przymrozki. Kwiaty Paulowni są bardzo dekoracyjne, duże, w rzadko spotykanym na drzewach jasnofioletowym kolorze. Kształtem przypominają dzwonki i zebrane są nawet po kilkanaście sztuk w ogromne wzniesione kwiatostany, osiągające nawet 40 cm długości. W czasie kwitnienia roślina wygląda jak wyrwana z bajki.

Wymagania i pielęgnacja cesarskiego drzewka szczęścia.

Paulownia jest rośliną ciepłolubną, wymagającą słonecznego stanowiska. Najlepiej rośnie na umiarkowanie wilgotnej i żyznej glebie, która jest niezbędna, zważywszy na tempo wzrostu tej rośliny. Radzi sobie jednak nawet na przeciętnych glebach ogrodowych, ale jej wzrost nie jest wtedy tak szybki. Szczególnie latem w czasie dłużej trwającej suszy, należy zwrócić uwagę na podlewanie. Młode okazy powinny być okrywane na zimę, ponieważ nie jest ona w pełni przystosowana do warunków panujących w naszym kraju. Musimy również pamiętać o wyborze osłoniętego miejsca w ogrodzie. W chłodniejszych rejonach kraju, gdyby roślina przemarzła, należy wyciąć zniszczony pęd. Roślina szybko się regeneruje i rośnie w formie krzewu. Im bardziej zdrewniała, tym jej odporność na niskie temperatury wyższa. Pomimo trudności w uprawie, możemy ją obserwować w parkach i zieleni miejskiej, głównie na zachodzie kraju.

Paulownia jest rośliną odporną na choroby i szkodniki. Jest jednak jeden czynnik, który sprzyja pojawieniu się chorób grzybowych, a mianowicie woda. Chodzi tu oczywiście o zastoiska wodne i jej nadmiar. Już przy wyborze miejsca i sadzeniu, powinniśmy zwrócić uwagę, aby nie sadzić paulowni właśnie na takim terenie. Gdyby jednak pojawiły się zmiany chorobowe na liściach, należy zastosować fungicydy.

Gatunki Paulowni uprawiane w Polsce.

Pomimo tego, że wyróżnia się ok. 10 gatunków tych drzew, to w naszym kraju najczęściej występują tylko dwa, najbardziej przystosowane do panujących warunków:

• Paulownia omszona — puszysta — cesarska — Paulownia tomentosa, która swoją nazwę zawdzięcza owłosionym młodym pędom. Dorasta do 10 m wysokości, choć w naszym klimacie jest to mało prawdopodobne, aby uzyskała takie rozmiary. Dzięki temu nadaje się do uprawy w pojemnikach np. na tarasie. Najpiękniej wygląda w czasie kwitnienia, gdy obsypana jest fioletowymi kwiatami, jednak przy naszych zimach ciężko uzyskać tak obfite kwitnienie. Przypomnijmy, że paulownia pąki kwiatowe wytwarza jeszcze jesienią.
• Paulownia fortunea — znacznie rzadziej spotykana w ogrodach, szybko rosnąca, w ciągu jednego roku potrafi osiągać nawet 2 m wysokości.
• Paulownia Shan Tong — to mieszaniec paulowni omszonej i fortunei. Wytrzymała na spadki do minus 23 stopni Celsjusza. Inaczej nazywana drzewem tlenowym. Posiadająca drewno o wysokiej energetyczności. Najczęściej uprawiana na dużą skalę na plantacjach, co nie wyklucza również wykorzystania jej w ogrodzie w celach dekoracyjnych.

Rozmnażanie Paulowni.

Paulownia najczęściej rozmnażana jest poprzez wysiew nasion wiosną. Młode jednoroczne siewki należy zimować w chłodnym miejscu, ponieważ są zbyt delikatne i nie mają żadnej odporności na niskie temperatury i nie przetrwałyby zimy. Rozmnażać ją można również poprzez sadzonki korzeniowe, które należy pobierać wczesną wiosną, gdy roślina jest w stanie bezlistnym. Wtedy młoda sadzonka ma szansę przetrwać zmianę miejsca. Przed wytworzeniem liści, zdąży jeszcze wypuścić cienkie korzonki, które są w stanie pobierać wszystkie niezbędne składniki pokarmowe.