Kategorie

Sklep Internetowy

Liatra

Liatra

Liatra (Liatris)

Liatry to byliny o wzniesionych pędach osiągających od 20 do 180 cm wysokości. Należą do rodziny astrowatych. Mają pojedyncze i nierozgałęzione lub z rozgałęzieniami u nasady łodygi, które wyrastają z bulwy lub kłącza. Część liści wyrasta przy ziemi z kłącza w postaci rozety a część z pędów kwiatowych. Są długie, równowąskie, lancetowate, przypominają kształtem liście traw. Rurkowate kwiaty zebrane po kilka w koszyczki tworzą groniaste lub kłosowe kwiatostany. Liatra kwitnie rozpoczynając kwitnienie od wierzchołka kłosa. Barwa kwiatów od fioletowej przez różową i niebieską po białą.

Wiele gatunków liatry uprawianych jest jako rośliny ozdobne, a z niektórych pozyskuje się materiał zielarski. Są to rośliny miododajne, przyciągające mnóstwo motyli i trzmieli. Liatrę można wykorzystać jako kwiat cięty.

Najczęściej w ogrodach można spotkać liatrę kłosową (Liatris spicata). Liatra kłosowa kwitnie od lipca do września wytwarzając długie, nawet 30 cm kłosowate kwiatostany.

Aktywne filtry

Odmiany

Odmiany liatry kłosowej różnią się długością, kształtem i barwą kłosa, budową łodygi i wrażliwością na mróz.

  • liatra kłosowa biała - Floristan White 50-70 cm, Alba 60-80 cm.
  • liatra kłosowa fioletowa - Floristan Violet osiąga wysokość 70 cm, Kobold nie przekracza 40 cm.
  • liatra kłosowa różowa - Kobold Strain dorasta do 100 cm kwiaty różowe fioletowo niebieskie.
  • liatra kłosowa purpurowa

Liatra kłosowa uprawa

 Gatunek nie jest szczególnie wymagający. Dobrze znosi ubogie i suche podłoża. Liatre kłosową należy uprawiać na stanowiskach słonecznych i lekko zacienionych. Preferuje podłoża żyzne, przepuszczalne oraz umiarkowanie suche o odczynie lekko kwaśnym. Trzeba jednak unikać gleb wilgotnych i podmokłych. Dość dobrze znosi mrozy. Można ją rozmnażać przez podział rośliny bub z nasion. Bulwy liatry sadzi się w kwietniu na głębokości ok. 10cm.

Liatra może być atakowana przez ślimaki, gryzonie i owady żerujące na liściach, a w miejscach zbyt wilgotnych narażona jest na choroby grzybowe. Nie wymaga nawożenia, ale po paru latach w jednym miejscu może wyjałowić glebę i nagromadzić w niej patogeny niesprzyjające rozwojowi. Dlatego lepiej ją przesadzić w inne miejsce niż dokarmiać i leczyć.