Kategorie

Sklep Internetowy

Filtruj

Dostępność

Dostępność

Cena

Cena

  • 15,00 zł - 22,00 zł

Stanowisko

Stanowisko

Wilgotność gleby

Wilgotność gleby

Ph gleby

Ph gleby

Termin kwitnienia

Termin kwitnienia

Docelowa wysokość

Docelowa wysokość

Perowskia

Perowskia

Perowskia (Perovskia)

Roślina miododajna którą warto wziąć ją pod uwagę, podczas planowania ogrodu przyjaznego pszczołom. Kwiaty są atrakcyjne dla pszczół i innych owadów. Roślina nadaje się na ogrody skalne i rabaty bylinowe.

Perowskia ma właściwości lecznicze, głównie w korzeniu – działa antyseptycznie, przeciwzapalnie i przeciwnowotworowo. W medycynie ludowej szałwia rosyjska była wykorzystywana w działaniu przeciwbólowym i przeciwzapalnym. Roślina ma działanie psychotropowe, jej palenie daje efekt uspakajający, poprawiający nastrój. W kuchni kwiaty szałwii rosyjskiej można wykorzystać do sałatek. Jest wykorzystywana w aromaterapii. Olejek z ziela ma właściwości antybakteryjne. Suszu można używać do aromatyzowania tytoniu. 

Aktywne filtry

W Pakistanie wywar z liści i kwiatów uznano za lek przeciwcukrzycowy. Mieszkańcy Pakistanu używają kwiatów aby nadać słodkiego smaku potrawom. Zielem można aromatyzować nalewki.

Rodzaj perowskia reprezentowany jest przez siedem gatunków, ale największe znaczenie w ogrodnictwie mają trzy: perowskia łobodolistna (Perovskia atriplicifolia), perowskia bylicowata (Perovskia abrotanoides) i mieszańcowa forma perowskia ‘Superba’. 

Perowskia łobodolistna zwana rosyjską szałwią występuje w Afganistanie, Himalajach i centralnej Azji. To dość zwarty półkrzew wysokości 150 cm i szerokości 100 cm. Na jej szarobiałych pędach osadzone są szarozielone liście długości 3-5 cm, dolne – jajowate i głęboko powcinane, górne – wyraźnie ząbkowane.Tworzy okazałe, silnie rozgałęzione, wiechowate kwiatostany od 30 do 50 cm długości, złożone z wielu 2-6 kwiatowych okółków.

Perowskia ma fioletowe drobne rurkowate kwiaty gęsto pokryte włoskami. Kwitnie obficie od późnego lata do wczesnej jesieni, a ich miododajne kwiaty wabią zapachem i wydzielanym nektarem pożyteczne pszczoły, trzmiele i motyle.

W uprawie występuje kilka odmian różniących się: wysokością, barwą kwiatów, długością kwiatostanów i krawędzią blaszki liściowej np: ‘Blue Spire’ mającą kwiaty fioletowoniebieskie, ‘Lacey Blue’ o kwiatach ciemnoniebieskich, gęstą i osiągającą wysokość 50-70 cm oraz ‘Little Spire’ o kwiatach lawendowych, dorastającą do wysokości 60 cm i kwitnącą aż do października.

Wymagania i zabiegi pielęgnacyjne

Szałwia rosyjska jest łatwa w uprawie, nie ma problemów z chorobami i szkodnikami. Rośliny można posadzić w pobliżu innych roślin, które będą ją wspierać, bez wsparcia będzie miała bardziej nieformalny, naturalny wygląd. Perowskie najlepiej rosną na stanowisku słonecznym, osłoniętym od mroźnych wiatrów, na każdej przepuszczalnej, lekkiej glebie o małej i umiarkowanej wilgotności, o odczynie lekko zasadowym.Tolerują lekki półcień ale w takiej sytuacji rośliny słabiej kwitną i mają rzadszy pokrój. Są odporne na suszę i zanieczyszczone powietrze. Lubią glebę niezbyt bogatą w składniki pokarmowe. W kwietniu dobrze je jednak dokarmić niewielką dawką nawozu uniwersalnego ze zmniejszoną ilością azotu lub rozłożyć pod nimi warstwę kompostu. Zbyt dużo azotu spowoduję że rośliny zmienią swój niebiesko srebrny kolor na zielony, będą podatniejsze na gnicie i wyleganie.

Stare pędy perowskii należy pozostawić na zimę, a wiosną przyciąć tuż nad ziemią (10-20 cm). a roślina bujnie odbije. Należy nawozić wiosną jeszcze przed rozpoczęciem nowego wzrostu.

Perowskię rozmnaża się albo za pomocą sadzonek zielnych sporządzonych wiosną, albo z półzdrewniałych – latem; rośliny można też pozyskać z nasion.

Perowskia nie boi się mrozów i nawet po ostrej zimie dobrze się regeneruje. Wymaga lekkiego okrycia na zimę, ponieważ znosi przymrozki tylko do -15° C. Warto też pamiętać, że mimo późnego rozpoczęcia wegetacji mogą im zaszkodzić majowe przymrozki.

W Pakistanie wywar z liści i kwiatów uznano za lek przeciwcukrzycowy. Mieszkańcy Pakistanu używają kwiatów aby nadać słodkiego smaku potrawom. Zielem można aromatyzować nalewki.

Rodzaj perowskia reprezentowany jest przez siedem gatunków, ale największe znaczenie w ogrodnictwie mają trzy: perowskia łobodolistna (Perovskia atriplicifolia), perowskia bylicowata (Perovskia abrotanoides) i mieszańcowa forma perowskia ‘Superba’. 

Perowskia łobodolistna zwana rosyjską szałwią występuje w Afganistanie, Himalajach i centralnej Azji. To dość zwarty półkrzew wysokości 150 cm i szerokości 100 cm. Na jej szarobiałych pędach osadzone są szarozielone liście długości 3-5 cm, dolne – jajowate i głęboko powcinane, górne – wyraźnie ząbkowane.Tworzy okazałe, silnie rozgałęzione, wiechowate kwiatostany od 30 do 50 cm długości, złożone z wielu 2-6 kwiatowych okółków.

Perowskia ma fioletowe drobne rurkowate kwiaty gęsto pokryte włoskami. Kwitnie obficie od późnego lata do wczesnej jesieni, a ich miododajne kwiaty wabią zapachem i wydzielanym nektarem pożyteczne pszczoły, trzmiele i motyle.

W uprawie występuje kilka odmian różniących się: wysokością, barwą kwiatów, długością kwiatostanów i krawędzią blaszki liściowej np: ‘Blue Spire’ mającą kwiaty fioletowoniebieskie, ‘Lacey Blue’ o kwiatach ciemnoniebieskich, gęstą i osiągającą wysokość 50-70 cm oraz ‘Little Spire’ o kwiatach lawendowych, dorastającą do wysokości 60 cm i kwitnącą aż do października.

Wymagania i zabiegi pielęgnacyjne

Szałwia rosyjska jest łatwa w uprawie, nie ma problemów z chorobami i szkodnikami. Rośliny można posadzić w pobliżu innych roślin, które będą ją wspierać, bez wsparcia będzie miała bardziej nieformalny, naturalny wygląd. Perowskie najlepiej rosną na stanowisku słonecznym, osłoniętym od mroźnych wiatrów, na każdej przepuszczalnej, lekkiej glebie o małej i umiarkowanej wilgotności, o odczynie lekko zasadowym.Tolerują lekki półcień ale w takiej sytuacji rośliny słabiej kwitną i mają rzadszy pokrój. Są odporne na suszę i zanieczyszczone powietrze. Lubią glebę niezbyt bogatą w składniki pokarmowe. W kwietniu dobrze je jednak dokarmić niewielką dawką nawozu uniwersalnego ze zmniejszoną ilością azotu lub rozłożyć pod nimi warstwę kompostu. Zbyt dużo azotu spowoduję że rośliny zmienią swój niebiesko srebrny kolor na zielony, będą podatniejsze na gnicie i wyleganie.

Stare pędy perowskii należy pozostawić na zimę, a wiosną przyciąć tuż nad ziemią (10-20 cm). a roślina bujnie odbije. Należy nawozić wiosną jeszcze przed rozpoczęciem nowego wzrostu.

Perowskię rozmnaża się albo za pomocą sadzonek zielnych sporządzonych wiosną, albo z półzdrewniałych – latem; rośliny można też pozyskać z nasion.

Perowskia nie boi się mrozów i nawet po ostrej zimie dobrze się regeneruje. Wymaga lekkiego okrycia na zimę, ponieważ znosi przymrozki tylko do -15° C. Warto też pamiętać, że mimo późnego rozpoczęcia wegetacji mogą im zaszkodzić majowe przymrozki.