Kopytnik
Kopytnik pospolity (Asarum europaeum L.)
Kopytnik uprawiany jest w parkach i ogrodach jako zimozielona roślina ozdobna, często okrywowa w miejscach cienistych np. pod drzewami i krzewami. Na żyznej, próchnicznej glebie tworzy zwarty, żywozielony kobierzec. Niska roślina, mocno płożąca się po ziemi, dorasta do 15 cm wysokości. Kopytnik pospolity ma ciemnozielone błyszczące liście w dobrych warunkach dość duże, bo dorastające do 8 cm. Polska nazwa rośliny pochodzi od kształtu liści przypominającego końskie kopyto, ale często ma inne regionalne nazwy. Jest gatunkiem rodzimym, dość pospolitym na obszarze całego kraju.
Kopytnik wytwarza pełzające po ziemi, czworokątne, skręcone, sznurowate i rozgałęziające się kłącza z którego wyrastają krótkie łodyżki i korzenie. Łodyżki zakończone są parą, czasem trzema liśćmi i kwiatem. Kwiaty kopytnika ukryte są pod liśćmi i nie są szczególnie atrakcyjne, są wręcz niepozorne: dzwonkowate, pojedyncze i mięsiste. Kwiaty kopytnika pojawiają się od marca do czerwca. Kopytnik rośnie wolno, w ciągu roku do kilkunastu centymetrów. Kłącze kopytnika i liście kopytnika wydziela specyficzny pieprzowy zapach.
-
Kopytnik pospolity
7,00 złCieniolubna bylina która nadaje się do zadarniania wilgotnych i umiarkowanie wilgotnych miejsc w ogrodzie.
Produkt chwilowo niedostępnyNiedostępny
Kopytnik od dawna traktowany jest jako roślina lecznicza, jednak postaci surowej jest toksyczna. Ma właściwości wymiotne na skutek silnego drażnienia błony śluzowej. Kłącze kopytnika działa przede wykrztuśnie, pobudzając wydzielanie śluzu. Stosowane jest w nieżytach górnych dróg oddechowych. Ziele kopytnika ma działanie moczopędne i przeczyszczające oraz wzmacnia siłę skurczy serca.
Uprawa kopytnika pospolitego
Wymaga gleb próchnicznych, najlepiej wapiennych. Kopytnik pospolity preferuje miejsca cieniste i półcieniste (roślina cieniolubna). Źle znosi silne nasłonecznienie i suszę.
Ze względu na powolny wzrost, chronić należy kopytnika przed zagłuszeniem przez inne rośliny. Nie jest też wskazane dla niego miejsce pod dużymi drzewami iglastymi, których rozkładające się liście mocno zakwaszają środowisko. Mimo że jest rośliną mrozoodporną, to na zimę lepiej ją przykryć choćby tylko liśćmi. Rozmnaża się głównie z nasion oraz podziału ukorzenionych części kłącza. Przyrasta dość wolno dlatego warto od razu posadzić kilka sztuk co 15 cm.