Azalia pontyjska (Rhododendron luteum) to krzew pochodzący z zachodniej Azji. W naturze występuje w południowej Austrii, Słowenii, na wyspach Morza Egejskiego, w Kazachstanie, południowej Rosji, południowej Ukrainie, a w Polsce w rejonie Leżajska. Azalia pontyjska jest krzewem dorastającym w polskich warunkach do ok. 2,5 metra wysokości, i ponad 3 metrów szerokości. Liście tej odmiany azalii są wąskie, eliptyczne, z drobnymi rzęskami. Jesienią przebarwiają się na czerwono, a na zimę opadają. Azalia pontyjska kwitnie bardzo obficie. W maju na wierzchołkach pędów pojawiają się żółte kwiatostany złożone z wielu pojedynczych kwiatków. Jej szczególną cechą jest słodki i lekko odurzający zapach kwiatów, który przyciąga mnóstwo owadów. Co ciekawe kwiaty rozwijają się jeszcze przed albo równocześnie z rozwojem listków.
Azalia pontyjska - uprawa
Azalia pontyjska preferuje stanowiska słoneczne lub lekko zacienione. Wymaga próchniczej, żyznej, wilgotnej gleby o kwaśnym odczynie. Optymalny poziom pH to 4,5-5. Jest gatunkiem mrozoodpornym, pod warunkiem, że nie braknie im wody w podłożu. Pamiętać trzeba, aby wokół roślin zastosować ściółkowanie, co zapobiegnie nadmiernemu parowaniu i umożliwi utrzymanie dobrej wilgotności, co nie wyklucza systematycznego podlewania w sezonie wegetacyjnym. Nawodnienie jest szczególnie ważne w lipcu, ze względu na tworzenie się zimujących pąków kwiatowych, które zakwitają w następnym sezonie. Azalia wymaga również systematycznego nawożenia od maja do lipca w niewielkich dawkach, najlepiej specjalnie przygotowanymi mieszankami do tych roślin. Po przekwitnięciu, należy usuwać obumarłe kwiatostany, aby nie wysilać zanadto rośliny i zapewnić obfite kwitnienie. Azalię pontyjską można przycinać, jednak stosuje się tylko cięcie sanitarne, czyli usuwanie chorych lub uszkodzonych gałązek.
Wymagania glebowe:
- ziemia o odczynie kwaśnym i lekko kwaśnym
Wymagane nasłonecznienie:
- stanowiska słoneczne lub lekko zacienione
Gdzie sadzić azalię pontyjską?
