Kategorie

Sklep Internetowy

Filtruj

Dostępność

Dostępność

Cena

Cena

  • 0,00 zł - 22,00 zł

Stanowisko

Stanowisko

Wilgotność gleby

Wilgotność gleby

Ph gleby

Ph gleby

Termin kwitnienia

Termin kwitnienia

Docelowa wysokość

Docelowa wysokość

Pieris

Pieris

Pieris - charakterystyka gatunku

Pieris to zimozielona roślina wrzosowata, którą uprawia się podobnie jak różaneczniki. Pierisy wymagają gleb próchnicznych, umiarkowanie wilgotnych, o odczynie kwaśnym lub lekko kwaśnym (pH 4,5-5,5). Dobrze rozwijają się na stanowiskach półcienistych, z rozproszonym światłem, osłoniętych od wiatru.

Pieris to 9 gatunków zimozielonych krzewów i małych drzew (4m, a nawet 6m wysokości). Występują we wschodniej Azji, południowo-wschodniej części USA oraz w zachodniej części Kuby. Zasiedlają widne lasy i tereny skaliste. W Polsce uprawia się siedem gatunków pierisów, z których najpopularniejszy jest pieris japoński (Pieris japonica). W Polsce dorasta maksymalnie do 2 m. Liście są skórzaste, skupione na szczycie pędu, z wierzchu ciemnozielone i błyszczące, w czasie rozwoju zmieniają barwę: młode wczesną wiosną są szkarłatne, w miarę upływu czasu zielenieją. Drobne, beczułkowate kwiaty pierisa występują w kolorach: białym, kremowym, różowym, szkarłatnym, mogą pojawić się wczesną jesienią, ale otwierają się dopiero następnej wiosny - w marcu i kwietniu.

Aktywne filtry

Pieris japoński

Pieris japoński ma dekoracyjne błyszczące liście, 3–8 cm długości, wydłużone. Młode liście mają czerwoną lub czerwonobrązową barwę. Dekoracyjne są także dzwonkowate kwiaty, zebrane w długie, przewisające wiechy do 12 cm długości. Pieris japoński kwitnie od marca do maja.

Wymagania i pielęgnacja

Pierisy mają podobne wymagania jak różaneczniki. Wymagają gleb kwaśnych, lekko wilgotnych, okrycia na zimę. Czasami roślinom przymarzają wierzchołki pędów – jednak szybko się regenerują. Pierisy najlepiej sadzić wiosną do mieszaniny kwaśnego torfu, próchnicy, przegnitego igliwia, kory lub trocin. Ziemię wokół nich można ściółkować lub posadzić rośliny zadarniające np. barwinek.

Pierisy są wrażliwe na suszę. Zimą pierisy nie zapadają w stan spoczynku, a jedynie zwalniają tempo metabolizmu. Zimą, gdy okresowo ziemia rozmarza trzeba je podlewać. Młode przyrosty pierisów są bardzo wrażliwe na mróz, dlatego warto je chronić gdy zapowiadane są przymrozki (np owinąć krzewy agrowłókniną).

Przemarznięte pędy należy wyciąć, a przekwitłe kwiatostany systematycznie usuwać.

Pierisy należy dokarmiać nawozami przeznaczonymi dla roślin wrzosowatych (kwaśnolubnych), najlepiej wykonywać to dwa razy w roku: wiosną i pod koniec czerwca. Warstwa kompostu wokół roślin dostarczy im próchnicę, rozluźni glebę i zabezpieczy przed nadmiernym wysychaniem.

Najlepiej prezentują się w grupach jednogatunkowych bądź w kompozycjach z innymi roślinami zimozielonymi.

Pierisy dobrze czują się wśród roślin wrzosowatych: wrzosów, wrzośców,azalii, kalmii, rododendronów. Dobrze prezentują się na tle iglaków czy innych roślin zimozielonych. Ze względu na powolny wzrost i niewielkie rozmiary dobrze jest umieścić je w na pierwszym planie który wyeksponuje atrakcyjny kolor młodych liści i gęsty kwiatostan.

Odmiany karłowate pierisów znakomicie nadają się na skalniaki, wrzosowiska oraz do ogrodów japońskich.

Cała roślina jest trująca po spożyciu!