Bestsellery
Bestsellery
Rokitnik
Rokitnik pospolity - rokitnik zwyczajny (Hippophae rhamnoides L.)
Rokitnik zwyczajny jest niezbyt dużym liściastym krzewem z rodziny oliwkowatych osiągającym zwykle do 4-5 m wysokości. Gatunek ten rośnie jednak bardzo wolno i znaczne rozmiary uzyskuje dopiero po kilkunastu, a nawet kilkudziesięciu latach. Rokitnik wymaga sadzenia okazów męskich i żeńskich. Prawidłowo prowadzone krzewy w lecie będą zachwycać delikatnym srebrnym liściem a zimą żeńskie osobniki oblepione są owocami. Owoce to pestkowce o kulistym, owalnym lub jajowatym kształcie charakteryzuje kwaskowaty i dość cierpki smak. Pozostają na pędach przez całą zimę. Z owoców rokitnika zwyczajnego można przygotować: soki, dżemy, marmolady, nalewki, likiery, wina, olej, galaretki, przyprawy do mięs lub spożywać na surowo (choć są dość cierpkie i kwaśne, odmiany hodowlane są dużo słodsze od dzikich).
Dziko rosnący rokitnik daje owoce o masie 0,2-0,3 g, podczas gdy owoce odmian uprawianych ważą 0,5 g, a niektórych nawet 1,5 g.
Rokitnik możemy wykorzystać do budowy żywopłotów lub jako ozdobny i produkcyjny okaz w przydomowym sadzie. Roślinę warto wykorzystywać w zieleni miejskiej nawet do obsadzania wydm, skarp i nieużytków.
Aktywne filtry
- Dostępność: W magazynie
Wymagania i uprawa rokitnika
Rokitnik nie ma dużych wymagań glebowych. Jest rośliną światłolubną i zdecydowanie lepiej rośnie na glebach lekkich, zasobnych w wapń i przepuszczalnych. Rokitnik jest odporny na suszę, cięcie, mróz, silne wiatry, zanieczyszczenia powietrza i zasolenie gleby.
Zapylanie kwiatów odbywa się przez wiatr. Dobrze jest więc męskie egzemplarze posadzić zgodnie z przeważającym kierunkiem wiatru, czyli na zachód od żeńskich. Chociaż dobrze znoszą cięcie to jednak żeńskich krzewów nie poleca się przycinać gdyż wytwarzają kwiaty na końcach przyrostów. Pomijając cięcia formujące i sanitarne – cięcia powinno się prowadzić po zbiorze owoców, co dwa lata późną zimą (gdy widać już pąki kwiatowe) w miarę potrzeby prześwietlając nieco krzew.
Męskie krzewy rokitnika należy przycinać nawet co cztery lata, usuwając połowę pędów kwiatowych.
Jeśli chodzi o nawożenie azotowe, to potrzebne jest tylko zaraz po posadzeniu roślin później organizmy żyjące w symbiozie z rokitnikiem pobiorą go z powietrza. Gdy chcemy by nasze rośliny lepiej kwitły i dawały więcej owoców można je dokarmiać nawozami z fosforem i potasem.
Właściwości lecznicze rokitnika zwyczajnego
Owoce rokitnika zawierają trzy razy więcej witaminy C niż czarna porzeczka. Witamina C z rokitnika nie ulega rozkładowi podczas obróbki termicznej. Jest bogatym źródłem makro i mikroelementów. Posiada wysoką zawartość magnezu, wapnia, żelaza, potasu miedzi i cynku.
Witamina C to nie wszystko, co może zaoferować ten kolczasty krzew, zawiera też dużą ilość prowitaminy A, witaminę E oraz witaminy z grupy B (B1, B2, B6, B12), witaminę K i D. nienasycone kwasy tłuszczowe i olejki eteryczne. Liście i nasiona rokitnika zawierają dużą ilość białka, które ma korzystny skład aminokwasowy i jest bogate w aminokwasy egzogenne, w tym lizynę i aminokwasy siarkowe. Sok z rokitnika zawiera ważne dla organizmu aminokwasy egzogenne, zbawiennie wpływa na układ trawienny pobudzając perystaltykę jelit, reguluje pracę dwunastnicy, wzmaga wydzielanie enzymów, wpływa pobudzająco na wydzielanie soków żołądkowych oraz moc trawienną żołądka.