Tulipanowiec

Tulipanowiec amerykański rośnie do 45 m, a w środowisku naturalnym może osiągać nawet 60 m wysokości. Jesienią liście tulipanowca przybierają intensywnie złoto-żółtą barwę. Kora pnia jest jasnoszara, podłużnie spękana. Główne gałęzie rosną pod ostrym kątem do pędu głównego tworząc wąską stożkową koronę. Wytwarza obupłciowe, bezwonne, wzniesione, bardo okazałe kwiaty rozwijające się na końcach gałęzi, które są żółto-pomarańczowo-zielone.

Tulipanowiec chiński jest znacznie mniejszy od amerykańskiego, ma zwykle większe liście i znacznie większe wcięcia między klapami. Jesienią liście tulipanowca przebarwiają się na żółto i pomarańczowo. Kwiaty tulipanowca chińskiego są zielonożółte. Jest też mniej odporny na niskie temperatury.

Mieszaniec międzygatunkowy np. Chapel Hill rośnie znacznie szybciej ale jest docelowo mniejszy i szybciej zakwita bardzo dużym kwiatem.

Odmiany uprawne różnią się zabarwieniem i fakturą liści, pokrojem, tempem wzrostu i wielkością.

Uprawa i pielęgnacja:

Tulipanowiec lubi stanowiska słoneczne do półzacienionych, ciepłe i osłonięte od wiatru. Drzewo preferuje gleby żyzne i wilgotne, najlepiej piaszczysto-gliniaste i dobrze przepuszczalne o odczynie od lekko kwaśnego po neutralny (ph 5-7).

Latem nie należy dopuszczać do wysuszenia gleby i obficie podlewać.

Przy dużym tempie wzrostu drzewo warto też wspomagać nawozami.

Pielęgnacja młodego, wrażliwego tulipanowca zimą sprowadza się do ochrony przed silnym mrozem ( okrywamy zarówno koronę jak i bryłę korzeniową). Starsze egzemplarze (powyżej 6 lat) bez problemu znoszą temperatury do -20°C.

Tulipanowiec tworzy ładną piramidalną koronę bez dodatkowego formowania, a potrzebną korektę lepiej wykonać zimą, usuwać można też chore, uschnięte i skierowane do wnętrza korony gałęzie.

Tulipanowiec ma dość kruche gałęzie, które łatwo łamią się podczas wichur, dlatego wybieramy miejsce zaciszne i osłonięte od silnych wiatrów. Ma też płytki system korzeniowy, co czyni go podatnym na wywrócenie przez wiatr.

Pamiętajmy też że to duże drzewo parkowe potrzebuje sporo miejsca, dlatego do mniejszych ogrodów warto sprowadzić drzewa odmianowe: karłowe np. odmiana Ardis dorastająca do 3 m wysokości lub wąskie np. Fastigiatum 10-20m wysokości przy 3 m szerokości.

Choroby i szkodniki

Tulipanowce rzadko zapadają na choroby, a najgroźniejsze z nich to

• rak pnia, gdy na pniu zauważymy brązowe, wydłużone plamy, stopniowo przemieszczające się ku górze, obejmując jego obwód, to mamy do czynienia z objawami raka pnia. Po pewnym czasie dochodzi do zamierania najmłodszych łodyg, a w miejscu wystąpienia raka na pniu, drzewo się wyłamuje. Porażone pędy rośliny należy wycinać, a tulipanowca opryskać np topsinem.
• plamistość liści tulipanowca, latem pojawiają się pojedyncze, drobne, okrągłe plamki na liściach. Przy silnym porażeniu dochodzi do zamierania całości lub części liści. Po zaobserwowaniu choroby należy opryskać roślinę środkiem grzybobójczym, a opadłe w jesieni liście szybko grabić i palić.

Głównymi szkodnikami atakującymi tulipanowce są gąsienice zjadające liście np: zwójka różóweczka